Η ΕΛΠΙΔΑ
Όταν μας έδιωξαν απ' τον Παράδεισο η Μαρία έκλαιγε. Την
πήγα τότε στο αντικρινό ξενοδοχείο γιατί έπρεπε να συνεχίσουμε
τη ζωή. Όταν βγήκαμε βράδιαζε. Η Μαρία χάιδεψε την κοιλιά της.
«Υπάρχει κι η ελπίδα» είπε.
Η ελπίδα που κάνει ακόμα πιο αβέβαιο τον κόσμο.
Τάσος Λειβαδίτης,
Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου
Κέδρος 1990
[ο τίτλος της ανάρτησης είναι δανεισμένος από τον Νίκο Γ. Ξυδάκη]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου