Το δεύτερο μυθιστόρημα ενός νέου πεζογράφου που έκανε αισθητή την
παρουσία του με το πρώτο (απέσπασε προσοχή και βραβεία…) ήλθε με το ταχυδρομείο
στα χέρια μου, με μια χειρόγραφη σημείωση σε βυζαντινίζουσα γραφή στο πρώτο φύλλο.
Στο οπισθόφυλο περιγράφεται κάπως έτσι: «Βυζαντινό παραμύθι. Σάγκα
κοσμοπολιτισμού. Μυθιστόρημα καλλιτεχνικής μαθητείας. Μα προπαντός, αυτοπρόσωπη
εξομολόγηση των μυστικών μιας ασυμβίβαστης ψυχής».
Δεν ξέρω βέβαια, όταν θα το
έχω τελειώσει, με ποιον από τους παραπάνω προσδιορισμούς θα συμφωνήσω, όμως
ήδη, καθώς το διατρέχω, αισθάνομαι ότι όλα αυτά δεν είναι οι συνήθεις
βερμπαλισμοί των εξωφύλλων αλλά, πέρα από τη συγγραφική φιλοδοξία, καθρεφτίζουν
πράγματι μια καλειδοσκοπική μυθιστοριογραφική ιδιοσυγκρασία και ένα σχεδόν
τρικυμιώδες πάθος σύνθεσης, που κάνει κάθε παράγραφο, κάθε σελίδα να περνά
αισθητά μέσα από την περιοχή και της ποίησης, χωρίς να της παραδίδεται.
Η
αφήγηση διατηρεί την πρωτοκαθεδρία πεισμόνως, όμως η μουσική δόμηση φράσεων,
παραγράφων και ενότητων είναι πράγματι εντυπωσιακή, ενώ το πέρασμα από
εικονογραφούμενο πρόσωπο, χώρο ή περίσταση σε άλλο γίνεται τόσο αβίαστα και
εσωτερικά, που σχεδόν έχεις την αίσθηση ότι βυθίζεσαι στο συνειδησιακό χώρο του
αφηγητή με την ολίσθηση που η ποίηση καταφέρνει συνήθως.
Δεν μπορώ ακόμη να
ξέρω ποιος θα είναι ο τελικός ισολογισμός, όμως προς το παρόν Ο σαξοφωνίστας
του Μιχάλη Γεννάρη γοητεύει με τον
ιδιαίτερο ήχο του οργάνου του. Θα δούμε…
info
Μιχάλης Γεννάρης
Ο σαξοφωνίστας
Αθήνα, Μεταίχμιο 2014
275 σελ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου