Οι νέοι πάγοι
Αποκοιμήθηκα προσμένοντας τα νέα κι όταν ξύπνησα ήταν
ήδη καλοκαίρι χρόνια μετά, μια κούραση στον κόσμο κυκλοφορούσε κι ακόμη τα νέα ―κάποιοι
επίμονοι― τα περιμέναν στην αγορά όρθιοι κι ασάλευτοι.
Δεν τόλμησα να ρωτήσω πόσα χρόνια είχαν περάσει.
Χάιδεψα τα μαλλιά μου, που είχαν στο μεταξύ ασπρίσει, κι έτρεξα τα δάχτυλά μου
στις γραμμές των ρυτίδων μου· είχα μια σκόνη στα μάτια και πόδια βαριά.
Πήγα να φύγω σε μέρος σκιερό, λίγο νερό να πιω, και
τότε πρόσεξα στο δεξί μου πόδι την αλυσίδα του ύπνου, είχε οξειδωθεί με τον
καιρό σαν εκείνο το παλιό ποίημα που μαθαίναμε να λέμε στο σχολείο στις εθνικές
γιορτές.
Μια αλυσίδα αδράνειας να μας κρατάει χρόνια εκεί, στη
μέση του κόσμου, έτοιμους για τον λιθοβολισμό,
έτοιμους, έτοιμους, έτοιμους, απλά λίγο πιο γερασμένους, λίγο πιο φοβισμένους,
λίγο πιο απελπισμένους από πριν.
Κι από τη θάλασσα ξένοι ναύτες που ψάχνουν κάποια πατρίδα φιλόξενη να τραγουδούν:
Soon the
waves and I found the rolling tide
Soon the
waves and I found the rip tide*
Αυτό το καλοκαίρι δεν θα λιώσουν πάγοι, καινούργιοι
πάγοι ζεστής απόγνωσης θα σχηματίσουν τα νέα παγόβουνα ενός άυπνου μέλλοντος.
*στίχος των Beirut
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου