πηγή: Facebook
Αυτός ο κύριος προχωράει, ακάθεκτος εμπρός, μόνος, σα νιος. Τα δέντρα προσπερνάει, στο βάδην του πιστός, πρόσω ολοταχώς. Το μπαστούνι του πετάει, τα μαλλιά του ανεμίζουν, σκυλιά - παπούτσια, που όλο τρίζουν. Ούτε πουλιών τιτιβίσματα ακούει, ούτε ομορφιά γνωρίζει, ασθμαίνοντας βαδίζει. Αρχαίος Πελασγός, Παλαιστίνιος νέος, τον δρόμο του έχει χρέος. Και, Φιλισταίος ων, τον δρόμο του ν' ανοίξει πώς, το ξέρει, κι αλίμονο οποιουδήποτε στο δρόμο του μπροστά βρεθεί κι εμπόδιο φέρει.
Αυτός ο κύριος με τα σκονισμένα ματογυάλια πάνω στη μύτη του, που τρέμουν, γνωρίζει ότι όλη του η ενέργεια αυτή κάποτε να ξοδευτεί πολλοί προσμένουν. Και μόνος του βαδίζει. Και αν και θανάτους πρώτους, δεύτερους, ένα σωρό ήδη γνωρίζει, αφηρημένα ελπίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου