Χαράλαμπος Τριανταφυλλίδης, αυτοκινητιστής, πρόσφυγας από την Προύσα
Η συμφωνία ήταν η εξής: Mεγάλο Σάββατο στο χωριό του μπαμπά, Κυριακή του Πάσχα στο χωριό της μαμάς. Άλλωστε, τα δύο απείχαν μόλις 7 χλμ. μεταξύ τους.
Στο σπίτι τού προς πατρός Μικρασιάτη παππού (Προύσα 1904), το πάτωμα του σαλονιού είχε μωσαϊκό από φίλντισι, οι μαξιλαροθήκες δαντέλες του βελονιού και ο τριανταφυλλόκηπος ήταν σαν από παραμύθι. Ο παππούς Χαράλαμπος έτεινε πάντα το χέρι. Δεν έδινε φιλί ούτε την Ανάσταση. Μόνο χειροφίλημα επιτρεπόταν.
Γεώργιος Οικονομίδης, αγρότης, προσφυγας από τη Ραιδεστό
Το σπίτι τού προς μητρός Θρακιώτη παππού (Ραιδεστός 1910) ήταν από πλιθιά, σε περίμενε πάντα τέτοιες μέρες ένα τεράστιο πανέρι με χοντροπλασμένα κουλουράκια της Λαμπρής στο περβάζι της σάλας, και οι τριανταφυλλιές άνθιζαν σε τενεκέδες. Ο παππούς Γιώργος μπορούσε να χωρέσει και τα έξι εγγόνια του σε ένα φιλί.
Μεγαλώνοντας, σκέφτομαι, γινόμαστε το οικογενειακό συμφωνημένο. Το καταλαβαίνουμε όταν οι συμφωνίες πάψουν να ισχύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου