Θέμης Λιβεριάδης: Συσχετισμοί

Βρίσκομαι στον μυχό του όρμου που σβήνει ο Κιθαιρώνας. Στις πλαγιές του εκείνος ο βοσκός βρήκε μωρό τον Οιδίποδα. Εγώ δεν ξέρω πώς βρέθηκα εδώ. Δεν είμαι μωρό. Ανήκω στα άτομα που χαρακτηρίζονται «τρίτης ηλικίας». Ωστόσο, βλέπω ακόμα. Διακρίνω το "τελειωμένο" θαύμα αλλά και την κατάρα. Την ευλογία που καθρεφτίζει πράσινα τα δένδρα μες στο ακύμαντο γαλάζιο. Η γης δεν τρέμει πια, κι ο ήλιος μοιάζει έτοιμος να κάψει τις Αλκυονίδες, τις ακριβές κόρες που ξεγέννησε μες στον θυμό του το βουνό, και τώρα πλένονται ανεύθυνες για το Κακό. Όσο για 'μένα... πιο πιθανό είναι να με πετύχει κάποιος κυνηγός που «πριν κι επίμονα θα με κοιτάξει ίσια μες στα μάτια».

Πρέπει να είναι φθινόπωρο. Κι αυτό το λέω γιατί ο καιρός μάς γέλασε... Το ράδιο και οι εφημερίδες επιμένουν για Νοέμβριο, κι οι άνθρωποι να σκοτώνονται, και πως απόψε αρχίζει στην πόλη του βορρά ένα ακόμα φεστιβάλ. Πόσο μακρινή αισθάνομαι αυτήν την πόλη. Εκεί μου είπαν πως γεννήθηκα.

Εδώ επικρατεί σιωπή όπως σε σάλα, που ξενυχτούν νεκρό. Τέσσερις και μισή. Ο ήλιος αμείλικτα κατεβαίνει στο ικρίωμα. Δε φαίνεται ψυχή στον οικισμό. Αισθάνομαι παράλυτος. Θέλω ―μία ζωή― να κάνω πράγματα ωραία και πολλά μα στέκομαι ανήμπορος.

Τότε φθάνει το ασημένιο αυτοκίνητο. Διέκρινα στη μάσκα του το σήμα κι έναν αριθμό, αλλά αυτά δεν έχουν σημασία. Βγαίνει ένας άνδρας άσπρος. Πηγαίνει πίσω και βιαστικά... σαν κάτι, ανοίγει βγάζει και παίρνει παραμάσχαλα ― να προλάβει, μια χαμηλή κι ελαφριά από αλουμίνιο πολυθρόνα, που πάντα ήθελα να αποκτήσω. Προχωράει με έξαψη στην έρημη ακτή, τη στήνει χωρίς εκλεκτικότητες και δισταγμούς στην άμμο ― δυο μόνο μέτρα απ’ το νερό, κι έτσι, μ’ ακίνητη χαρά μένει και ατενίζει στον ορίζοντα την κόκκινη τροχιά. Νιώθει πως είναι μόνος στον κόρφο, ή ο μόνος. Τέτοια συνείδηση θέλει να έχει αυτής της μαρτυρίας. Υπάρχω βέβαια κι εγώ... μα δεν το ξέρει. Και φυσικά ούτε το βάζει ο νους του πως τον χαίρομαι.

Να λοιπόν... που βρεθήκαμε σε μήνα πιο σκληρό, αυτόν που είναι στη σειρά και ακριβώς πριν απ’ το Τέλος. Και μακριά μας γίνονται τα φεστιβάλ. Εδώ τα σκηνικά θυμίζουν και φωτίζουν άλλο έργο, μιας πόλης που βυθίζεται.

Ξεχάστηκα... και ο λευκός ο άνδρας σβήστηκε, σαν κιμωλία σε μαυροπίνακα όταν χτυπήσει σχόλη. Άναψε σήμερα για τελευταία φορά τη μηχανή, και οδηγεί στη Νύχτα.   

                                                      

                                                         Αιγόσθενη (Πόρτο Γερμενό ),  22 ... στα 2002  μ.Χ.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε νομικά και βιομηχανική κοστολόγηση. Από το 1998 είναι εγκαταστημένος στην Αθήνα.
Επαγγελματικά: Υπήρξε μέτοχος, (και τρία χρόνια διευθύνων σύμβουλος) στη βιομηχανία εξαρτημάτων αυτοκινήτων «ΕΛΒΙΦΑΝ» (1965-1979). Από τον Αύγουστο του 1980 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1996 είχε το παραδοσιακό εστιατόριο "Ραγιάς" στην συμβολή της πλατείας Αριστοτέλους με την παλιά παραλία της Θεσσαλονίκης. Μέλος της συντακτικής επιτροπής και παραγωγός λογοτεχνικών εκδηλώσεων στον Οργανισμό «Θεσσαλονίκη, Πολιτιστική Πρωτεύουσα Ευρώπης 1997 - ΟΠΠΕΘ 1997». Πολιτιστικός σύμβουλος στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης ( 1998-2002 ) και στον Ε.Ο.Τ ( 2002-2004 ). Συνεργάτης σε διάφορες έντυπες και ηλεκτρονικές εφημερίδες και περιοδικά.
Στη Λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1962 όταν πήρε το Α΄ βραβείο ποίησης που διοργάνωσε πανελλαδικά η "Πανσπουδαστική" με κριτική επιτροπή τους : Βρεττάκο, Ελύτη, Ρίτσο και το 1965 που οι «Εποχές» δημοσιεύουν το πρώτο διήγημά του. Το 1972, επί δικτατορίας, δικάστηκε για το διήγημά του "Το όνειρο", στο περιοδικό «Τραμ», που μεταφράσθηκε τότε από τον λογοτεχνική ομάδα του Aragon στα "Lettres Francaises". Το 2000 του απονέμεται από την Ένωση Εκδοτών Β. Ελλάδος τιμητική διάκριση για την προσφορά του στα ελληνικά γράμματα. Ιανουάριο του 2001 προσκαλείται, μεταξύ 14 ποιητών από την Ελλάδα, για την παρουσίαση της ελληνικής ποίησης στο Παρίσι. Είναι μέλος της Εταιρίας Συγγραφέων (www.dedalus.gr), της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης , και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Συγγραφέων και μεταφραστών “ Three Seas’ waves’ ” (www.tswtc.org )
Εργογραφία: Έχουν εκδοθεί εννιά βιβλία του. Ποίηση: Ο θάνατος του ζώου – Ι (1958-1988) – Εξάντας, 1989· Ο θάνατος του ζώου – ΙΙ (1989-1996) – Εξάντας, 1997· Η κηδεία του Εγώ – Ταίναρον, 2005· Ποιήματα τροπικής παραίσθησης – Ταίναρον, 2005· Η Ελευθερία πλαγιάζει σε μαύρο γραφείο – Αρμός, 2009
Πεζογραφία: Σημειώσεις για την Ιφιγένεια – Ερμής, 1980· Ασκήσεις ετοιμότητας – Εξάντας, 1995· Προχωρώντας στο διάδρομο – Αρμός, 2002
Μετάφραση: Από τα αγγλικά: Μια σύγχρονη Οδύσσεια – ΔΚΛΜΡ, 2006

πηγή: http://www.liveriadis.gr

[Το κείμενο αυτό γράφτηκε ειδικά για το παρόν blog του Εντευκτηρίου]