[Για τον θάνατο του Βαγγέλη Γιακουμάκη]

γράφει η Φιλοθέη Βαρσάμη

πηγή: Facebook

Μερικές τελευταίες σκέψεις με αφορμή την υπόθεση του Βαγγέλη:

1. Ο αβαδιστος-αβασάνιστος διασυρμός προσώπων που πιθανόν να είναι κάποιοι από τους βασανιστές του, με δημοσιοποίηση προσωπικών στοιχείων και φωτογραφιών τους συνοδευόμενες από κατάρες, ευχες για ψοφολόγημα κτλ., είναι τόσο τρομακτικό φαινόμενο, όσο και τα βασανιστήρια που πέρασε ο Βαγγέλης. Το bullying δεν καταστέλλεται με bullying. εκτός αν παραδεχτούμε ότι ζούμε σε πλήρως εκχρυσαυγιτισμένη κοινωνία.

2. Αν μιλάμε για αυτοκτονία, δλδ για ποινικά μη αξιόποινη πράξη, οι ιστορίες για "ηθική αυτουργία" που οδήγησε σε αυτήν και τιμωρία για την "ηθική αυτουργία σε αυτοκτονία" είναι κοινωνικά ενδιαφέρουσες, αλλά νομικά άκυρες. Ούτε καν συμμετοχή σε αυτοκτονία (301 ΠΚ) φαίνεται να στοιχειοθετείται.

3. Για όσους γκρινιάζετε για την όψιμη διευρυνση του 312 ΠΚ ώστε να περιλαμβάνει ευρυτερα περιπτώσεις bullying: έτσι είναι ο νόμος. Το εγκλημα προηγείται και ο νόμος ακολουθεί. Σημασία έχει να μη φωτογραφίζει η νέα διάταξη στιγμιαία μόνο το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά να είναι τόσο ευρεία, ώστε να χωράει όλων των ειδών τους πραγματικούς *Βαγγέληδες* ―στον στρατο, στο σχολείο, στο σπίτι, στο διαδίκτυο― και κανέναν *Βαγγέλη* κατά φαντασία. Η νέα διάταξη είναι αντανακλαστική, αυθόρμητη και αυτονόητη, απέχει πολύ όμως από το να είναι πλήρης και αποτελεσματική.

4. Διάβαζα της ελιάς τα βάσανα που πέρασε αυτό το παιδί. Ιμάντες, δεσίματα, κλειδώματα, καυτά νερά. Αναρωτιόμουν πόσο στερημένη από αισθήματα ζωή πέρασαν οι βασανιστές του για να φτάνουν σε τέτοιο σημείο σκλήρυνσης και αλλοίωσης και ψυχικής διαστρέβλωσης, ώστε να αντλούν ικανοποίηση από τον εξευτελισμό και τον βασανισμό και τον πόνο ενός έρμου μόνου παιδιού, που και από τις φωτογραφίες του το βλέπεις και το συμπαθείς. Λυπόμουν για τον Βαγγέλη, τους λυπόμουν στο βαθος και αυτούς. Μέχρι που ήρθαν οι μετά τον θάνατό του σκατόψυχες αναρτήσεις απασφαλισμένων τρολλ και μου πέρασαν αναδρομικά τα πολλά πολλά ψυχοπονιάρικα. Είσαι γονιός και παρέδωσες στην κοινωνία ένα τέρας που βασανίζει όποιον δε χωράει στο προκρούστειο μυαλό του ή που τρολλάρει με μίσος πάνω στην τραγική αυτοχειρία ενός βασανισμένου παιδιού; Η οργανωμένη σε κράτος κοινωνία σού δίνει το δικαίωμα να το πας σε όποιον ψυχίατρο θες να το κοιτάξει. Εμάς μας επιβάλλει την υποχρέωση να το πάμε στον εισαγγελέα, και αυτός να κανει εντός του υφιστάμενου πλαισίου τη δουλειά του. Όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα.

5. Ο Βαγγέλης περιγράφεται ως γλυκό και ευαίσθητο παιδί. Ως παιδί που βασανίστηκε επειδή, κατά τα στοιχεία που διαρρέονται, απείχε από τα πρότυπα του λεβέντη άνδρα που είχαν κατά νου οι μικροί δήμιοί του. Αυτό το παιδί, που ήταν τρυφερό, ευαίσθητο και φοβόταν μέχρι αυτοκτονίας ―μάλλον― τους νταήδες, το έθαψαν χθες με μπαλωθιές. Βρήκαν ταιριαστό να του ταράξουν και τον θάνατο, όπως και τη ζωή, με αυτές τις *εθιμοτυπικες* *ανδρικές* *λεβεντιές* που βρωμάν "ετεροκανονικά κληρονομούμενη ματσίλα" (που λέει και ένας τοίχος στη Νεάπολη). Στα πλάνα από την κηδεία του, την ώρα που ακούγονται οι πυροβολισμοί, το συμπέρασμα είναι: τελικά τίποτα δεν κατάλαβε κανείς.

[σημείωση του Εντευκτηρίου: Προφανώς, τα αστυνομικά όργανα που παρακολουθούσαν την κηδεία για λόγους τήρησης της τάξης δεν είδαν αυτούς που έριχναν τις μπαλωθιές, ούτε άκουσαν τους πυροβολισμούς. Προφανώς επίσης, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη δεν έκρινε ότι πρέπει να αναζητήσει ευθύνες για το συμβάν· μάλλον για να μη θιγεί το κρητικό φιλότιμο!]