[ φωτογραφία: Τέλλος Φίλης ]
γράφει ο Άγγελος Ευθυμιάδης
Κύλησαν τα μέσα σου σαν καταρράκτες.
Βάθρες μέσα στο μυαλό σου πάγωναν τις μερες σου.
Σου έλειψε ένα καλοκαίρι που να ’ναι όντως καλοκαίρι.
Τώρα η πλήξη σού κλείνει το μάτι πονηρά,
(δεν) σε βάζει σε πειρασμούς.
Γνώριζες καλά τεχνικές και τρόπους να την πνίξεις,
να την πιάνεις από τον λαιμό να μην μπορεί να πάρει ανάσα.
Τώρα τη διαχειρίζεσαι, αν όχι πολύ καλά, έστω προσπαθείς
να την ταιριάξεις στη μέρα και στη νύχτα σου σαν να ’ναι μικρή σπαζοκεφαλιά,
σαν ’να ναι σεντόνι που προσπαθείς να το τοποθετήσεις όσο πιο τεντωμένα γίνεται.
Ξαπλώνεις στο σεντόνι αυτό,
αρχίζεις και τη σεβεσαι.
Την τετραγωνίζεις, την κυκλώνεις,
πάντως κάποιο σχήμα σχεδιάζεις για να τη βολέψεις τις δύσκολες ώρες της σχεδόν ασχημάτιστης μερας σου.
Αρχίζεις και την κάνεις κτήμα σου.
Πάντα ήταν κτήμα σου,
μόνο που ποτέ δεν τη βίωνες.
Μισούσες να πλήττεις (λες και αγαπούσες τίποτα...).
Δεν είχες υπομονή καθόλου και για τίποτα
Πλήξε τώρα, ζήσ ’το.
Ο κόσμος μέσα σου θαυμάσιος
και η πλήξη θα σε βοηθήσει,
αν προσπαθήσεις και εσύ,
να γνωρίσεις αυτόν τον κόσμο που χρόνια τώρα αγνοούσες
τη σημαντικότητα και την ομορφιά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου