Φωτογραφία: Ζαχαρίας Στέλλας (Μουσείο Μπενάκη)
Με διαφανή τσιρότα ευτυχίας κρύβουμε τις πληγές
και με ποτάμια από μυρωδιές εγκράτειας
καλύπτουμε τις οσμές τους
καθώς το καλοκαίρι απογειώνεται,
σε χαμηλές πτήσεις πετάμε
και κάθε φορά
γίνεται όλο και πιο επίπονη η αναγκαστική προσγείωση
πριν από την είσοδο στο σπίτι,
γωνία Επιθυμίας και Αδιαφορίας
Αόρατοι σαν ευχή που σκόνταψε
και πια δεν την αναζητούν
ούτε στα γραφεία απολεσθέντων
Καχύποπτοι, μεσοτοιχία μ’ ένα καλοκαίρι
ανύπαρκτοι γείτονες της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου