20.2.15

Πρώτη φορά αριστερά

























Ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού, Νίκος Ξυδάκης (δεξιά) με τον διευθυντή του Ελληνικού Φεστιβάλ, Γιώργο Λούκο


γράφει ο Ηλίας Κανέλλης

πηγή: http://www.tanea.gr


Τελικά, υπάρχει ένας τομέας κυβερνητικής δραστηριότητας, αυτός του Πολιτισμού, ο οποίος υπηρετεί απολύτως το σύνθημα «Πρώτη φορά αριστερά». Οχι όπως το εννοούσαν προεκλογικά διάφορες προσωπικότητες του καλλιτεχνικού χώρου (και του συνδικαλισμού) που είχε φανεί ότι χαράζουν για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ πολιτική για την κουλτούρα, τις τέχνες και τους θεσμούς τους, αλλά όπως θα άρμοζε σε μια δυναμική κοινωνία.

Ο Νίκος Ξυδάκης, ως γραφιάς, είχε συμπάθειες και αντιπάθειες. Ως αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού, επίσης, δεν διεκδίκησε συμπάθειες. Οι αποφάσεις που άρχισε αμέσως να λαμβάνει, μάλιστα, έχουν εμφανές το στοιχείο της δημιουργικής σύγκρουσης. 

 
Κατ'αρχήν, άλλαξε τον προσανατολισμό του υπουργείου του. Για πρώτη φορά στα νεοελληνικά χρονικά υπουργός Πολιτισμού δεν πάτησε πάνω στο χιλιοφθαρμένο κλισέ της εθνικής ιδεολογίας, υποθηκεύοντας το σήμερα και το αύριο της πολιτιστικής ταυτότητάς μας στο αρχαίο πνεύμα αθάνατο. Η αρχαιότητα και οι δομές της, ό,τι αφορά ανασκαφές και αρχαιολογικά μουσεία, ούτως ή άλλως είναι ο κορμός της ελληνικής πολιτιστικής βιομηχανίας. Ωστόσο η σύγχρονη αρχαιολογία δεν αποδεικνύει κανενός είδους σύγχρονη ανωτερότητα, και τα μουσεία χρειάζονται αναδιοργάνωση, έκτακτες εκθέσεις, γεγονότα, ζωή, για να γίνουν κέντρο του ενδιαφέροντος των Ελλήνων και για να μπουν με καλά λόγια στους μεγάλους ταξιδιωτικούς οδηγούς. 


Ολα αυτά δεν χρειάζονται συνθήματα ούτε επικοινωνία, αλλά δουλειά. Συνθήματα δεν χρειάζονται ούτε οι σύγχρονες πολιτιστικές δομές. Ο νέος υπουργός έσπευσε, επιθετικά, να επιβραβεύσει θεσμούς που έχουν συμβάλει στην ελληνική εξωστρέφεια (όπως το Φεστιβάλ Αθηνών), διευθέτησε μια εκκρεμότητα που δηλητηρίαζε τον παραγωγικό ιστό της κινηματογραφίας μας (διορίζοντας ΔΣ στο Κέντρο Κινηματογράφου που ακύρωνε τις συντεχνίες), ετοιμάζεται, επιβραβεύοντας τη φυσιογνωμία του, να θωρακίσει θεσμικά το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. 

Πολλά, γρήγορα. Ετσι γίνεται όταν έχεις διάθεση να δουλέψεις όχι ως δεσμώτης οργανωμένων μικροσυμφερόντων, αλλά, αντίθετα, διεκδικώντας την εξωστρέφεια και τη χαρούμενη γνώση.

Δεν υπάρχουν σχόλια: