Αναντικατάστατος

 

κείμενο και εικόνα: Χρίστος Λαζάρου 

Χθες το βράδυ του ’χες κυριεύσει το μυαλό, 

χθες του ’χες κλέψει κάθε σκέψη.

Εισβολέας γίνηκες σε κάθε του κύτταρο, 

κάθε όψη γύρω του έμοιαζε δική σου.

Πόσο τον τυράννησε η ανάμνησή σου, το αγγελικά απαλό του δέρματός σου.

Τούτη η μοσχοβολιστή αύρα που γι’ αυτόν εσύ και μόνον έχεις,

Κι  είναι κρουνός, ω Θεέ, αβυσσαλέου πάθους και ανεξάντλητου έρωτος.

και πώς καταλήγει βάσανο κολασμένο να μην έχει τώρα τη δική σου αφή τη βελουδένια.

και πώς καταλήγει κάθε άγγιγμα άλλο, τόσο αδιάφορο, τόσο ξένο, τόσο ουδέτερο. 

Κάπου εκεί είναι που τελικά διαπιστώνει

πως, πια, εσυ κατέκτησες το πιο ισχυρό σε τούτη τη ζωή. 

Κατάκτηση βαριά, σπουδαία είναι,

Βασιλέως βάθρο, ευφορία εκστατική.

Γιατί είναι νίκη, πράγματι, θριαμβευτική

να καταφερεις τούτο  μονάχα:

Να φτάσεις να ’σαι στ’ ουρανού αυτού τα στεγανά,

για τα διψασμένα κάποιου χέρια, μα και τα τρυφερά,

ό,τι έφτασες να είσαι στον κόσμο του εσύ:

                                                            ― αναντικατάστατος ―

 

(O Χρίστος Λαζάρου είναι 25 ετών κι εργάζεται ως  φιλόλογος στην Πάφο  της Κύπρου)