Όταν είμαι για πολλή ώρα ανήσυχος και κάνω αταξίες, ο κύριος Γιώργος αφήνει (επιτέλους!) το γραφείο και το Mac του και πηγαίνει να καθίσει στον καναπέ ― στον οποίο φυσικά εγώ έχω προλάβει να ανέβω πριν από εκείνον.
Εκείνος με χαϊδεύει στην πλάτη, στο κεφάλι και στο στήθος· εγώ αφήνομαι στα χάδια του για λίγο, κάνω ότι προσπαθώ να του δαγκώσω τα δάχτυλα, πότε πότε σηκώνομαι στα πίσω πόδια μου και χυμάω προς το πρόσωπό του, να του γλείψω τα μάτια (αυτό είναι το φιλί μου), αλλά φοράει γυαλιά και ενίοτε (μάλιστα, είμαι 15 μηνών πια, ξέρω και το "ενίοτε") με ενοχλεί η μυρωδιά του καπνού.
Γενικά, μου αρέσει αυτή η φάση. Γίνεται τρεις-τέσσερις φορές τη μέρα. Θα ήθελα περισσότερες, αλλά ο κύριος Γιώργος λες και είναι καρφωμένος στο γραφείο του και τα δάχτυλά του κολλημένα στο πληκτρολόγιο. Αλλά, εντάξει, δεν έχω παράπονο, με βγάζει βόλτα τουλάχιστον τρεις φορές τη μέρα. (Δηλαδή, εγώ τον βγάζω βόλτα, γιατί έχει υπέρταση και σάκχαρο και πρέπει να βαδίζει αρκετά.)
Με λένε Κύριο Ίμο και είμαι ημίαιμο. Μπορείτε, αν θέλετε, να κάνετε like στη σελίδα μου στο Facebook.
Δείτε το βίντεο εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου