Σονάτα για χορδισμένο τσέμπαλο -Ι

 γράφει ο Αντώνης Κίτσιος

Σπουδή της κάμψης σε ημίγυμνο παράθυρο 

Ψάχνω να πέσω σε τεμάχια να μην υποθέσεις 

πως ό,τι περίσσεψε το θυμάμαι από μνήμης.  

Ένα ακόρντο χειρονομεί τις πλάτες μου. 

Σώμα της επαγωγής, σώμα του άλλοτε. 

Υπάρχω στο έγκαυμα της αναπλήρωσης 

που συναίνεσε στο τίποτα λες και υπάρχω. 

Όταν γεμίζουν προσχέδια τα δάχτυλα 

κι όταν αδειάζουν από αφές

κοιλώνω στα δύο και μετρώ 

την κάτοψή μας σε φθόγγους.

Κάπως έτσι ας μιλάμε, εφεδρικά 

για όσα οξείδωσε κείνο το μινουέντο.

Κάπως έτσι ας πονάμε, σιωπηλά 

για παύσεις ληγμένων τέμπο 

μέχρι που κάποια κλίμακα να εφεύρει

τους τρόπους να σταυρώσουμε 

σε μια επανάληψη των πέντε ποταμών.  

Εκεί που επιμένεις σαν κάλπικο πεντάλ, 

πώς καταλήξαμε σε μονοφωνικά κοράλ;

31.12.2020 

[ Ο Αντώνης Κίτσιος, 22 χρονών, είναι φοιτητής Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας. ]

Συνιστάται η ανάγνωση του ποιήματος ενώ ακούγεται το “Porto sventura a chi bene mi vuole! Fu in quel dolore che a me vennel'amor!” στίχοι από την άρια La Mamma morta από την όπερα «Andrea Chénie» του Umberto Giordano.