Όταν άρχισες να σχηματίζεις με τα χείλη το γράμμα Σ
κι ο ήχος από τα μέσα σου άρχισε να βγαίνει,
ετοιμάστηκα ν’ ακούσω κάτι σαν ευχή,
κάτι σαν «Σ’ αγαπώ»
που χρόνια στερήθηκα
κι εσύ
«Σώσε με»
μου ψιθύρισες
εκεί στη μέση της πόλης
με τους βιαστικούς περαστικούς να με σκουντάνε ανυπόμονα
μήπως και δεν προφτάσουν το φανάρι
εκεί ανάμεσα σε clicκ away και μάσκες προστασίας
απροστάτευτος
στο φως απο δακρυσμένα λαμπάκια
να γιορτάζουν τη χριστουγεννιάτικη μοναξιά τους
ένα σίγμα σαν φίδι κύλησε στο βρεγμένο οδόστρωμα
μιας πόλης που η πανδημία τη ρήμαξε
ένα σίγμα χριστουγεννιάτικο
στίγμα των ημερών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου