Καθώς συνεχίζεται η συζήτηση για τα δικαιώματα των μεταναστών, νόμιμων ή "παράνομων",
ας διαβαστεί εδώ το ποίημα του Αλβανού οικονομικού μετανάστη στην Ελλάδα, και ποιητή, Λουάν Τζούλης, από τη συλλογή του Η βιογραφία των ματιών (Ελληνικά Γράμματα, 2006):
ΟΤΑΝ ΘΑ ΡΩΤΑΤΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
Μετά από χρόνια
στο στενό δρομάκι όπου μένω
μην ξαφνιαστείτε αν σας πουν
πως δεν με ξέρουν।
Οι γείτονες με βλέπουν μόνο νύχτα
Χωρίς να συγκρατούν το χρώμα
των ματιών μου
που, έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν τα 'χουνε κοιτάξει।
Τα κουρασμένα βήματα
από τα φθαρμένα πια παπούτσια μου ακούν
χωρίς να δίνουν σημασία।
Μα... δεν υπάρχουν απορίες για τη φθορά।
Όταν θα ρωτάτε για μένα,
μην ξαφνιαστείτε αν με θυμούνται
με κάποιο βολικό όνομα επιβίωσης
και το επίθετο... Αλβανός।
Όταν ρωτήσετε,
κρατήστε την ανάμνηση της σκιάς μου
― αυτήν που κουβαλώ τη νύχτα
όπου κι αν πάω
Λουάν Τζούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου