11 + 1 θέσεις για το θέατρο στη Θεσσαλονίκη
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, την Τρίτη 27 Μαρτίου 2007, στις 9 το βράδυ, στο «Underground Εντευκτήριο» (Δεσπεραί 9, περιοχή Διεθνούς Εκθέσεως), οι Γιώργος Αλισάνογλου, Βασίλης Αμανατίδης, Θωμάς Βελισσάρης, Δημήτρης Δημητριάδης, Άκης Δήμου, Πέτρος Ζηβανός, Χρύσα Καψούλη, Σοφία Καρακάντζα, Σάββας Πατσαλίδης, Έλση Σακελλαρίδου, Γιώργος Τούλας και Κυριακή Τσολάκη, με την ηλεκτρονική συμμετοχή της Ρούλας Πατεράκη και του Μιχαήλ Μαρμαρινού, επιχειρούν, ο καθένας με τον τρόπο του, μια ακτινογραφία της θεατρικής ζωής της πόλης, ανεβοκατεβαίνοντας από την σκηνή στην πλατεία και ανιχνεύοντας τον σφυγμό των θεατρικών συμβάντων στην Θεσσαλονίκη του 2007.
Υπόψη των ομιλητών της εκδήλωσης τέθηκε το εξής κείμενο:
Το θέατρο, ως πράξη και ως χώρος, ποια θέση κατέχει μέσα σε μία πόλη σήμερα; Το γεγονός ότι μία πόλη διαθέτει αίθουσες, μικρές και μεγάλες, λίγες ή πολλές, όπου η θεατρική τέχνη αναπτύσσει τους εκφραστικούς της τρόπους με κείμενα, παλαιά και νέα, και με ομάδες καλλιτεχνών που ερμηνεύουν αυτά τα κείμενα, το γεγονός αυτό σημαίνει κάτι για μία πόλη σήμερα; ΄Η δεν σημαίνει τίποτε; Μήπως, για τους κατοίκους της πόλης αυτής, είτε υπάρχει το θέατρο είτε όχι, είναι ένα και το αυτό; Και μήπως, μία υποθετική αλλά ολοκληρωτική απουσία του θεάτρου απ’ την πόλη δεν θα σήμαινε τίποτε απολύτως για τους κατοίκους της; Δεν θα έλειπε καθόλου απ’ την ζωή τους; Δεν θα αισθάνονταν την έλλειψή του, και δεν θα αναζητούσαν, αν δεν θα διεκδικούσαν, ακόμη και δεν θα απαιτούσαν, την παρουσία του ως κάτι αναγκαίο γι’ αυτούς; Είναι σήμερα το θέατρο για τους κατοίκους μιάς πόλης ένα γεγονός ζωτικής ανάγκης; ΄Η μήπως όχι; Κι αυτό το «όχι», τι θα μπορούσε να σημαίνει;
Δ.Δ.
23.2.2007
η είσοδος στην εκδήλωση είναι ελεύθερη
χορηγός οίνου: Κτήμα ΑΛΦΑ
ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ
περιοδικό / εκδόσεις / εκδηλώσεις
Δεσπεραί 9, Θεσσαλονίκη (περιοχή Διεθνούς Εκθέσεως)
Χορηγός-ευεργέτης του «Εντευκτηρίου»/2007: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
2 σχόλια:
ποιος ειναι ο Πετρος Ζηβανος εκτος απο πρωην Αλκιβιαδης της κοινωνικης ζωης των 40 και γυναικων της πολης και δικαιουται να παρωδει μια εκδηλωση με την ανοχη και την ευγενεια των υπολοιπων?
ας μη χάνουμε την ψυχραιμία μας· κάθε άνθρωπος έχει τη βιογραφία του, και είναι άδικο να κρίνεται μόνο για μία στιγμή της ζωής του. Άλλωστε, όσοι εργάζονται για το θέατρο (πλην του Κρατικού) στη Θεσσαλονίκη πληρώνουν βαρύ τίμημα, από κάθε άποψη, ώστε να τους συγχωρείται το πάθος και η -καμιά φορά- έλλειψη αίσθησης του χρόνου
Η ίδια η εκδήλωση θα έπρεπε (ας μου επιτραπεί) να κριθεί στο σύνολό της.
Δημοσίευση σχολίου