του Λουκά Κατσίκα
πηγή: http://www.cinemag.gr
Βιβλία με αντικείμενό τους το σινεμά σπανίζουν πλέον στις ελληνικές εκδόσεις. Βιβλία γραμμένα από αξιοσέβαστους κριτικούς κινηματογράφου σπανίζουν ακόμη περισσότερο. Την παράλειψη έρχονται να διορθώσουν αυτές τις μέρες τα «Κινηματογραφικά Δεινά- Από τον Βιμ Βέντερς στον Γιασουχίρο Όζου», ένα πραγματικά απολαυστικό (για να μην πω χρήσιμο και εξαιρετικά γραμμένο) ανάγνωσμα από τον Θωμά Λιναρά.
Κατ' αρχάς, να επιχειρήσουμε τις απαραίτητες συστάσεις, για τους νεώτερους ή λιγότερο ενημερωμένους αναγνώστες. Ποιος είναι ο Θωμάς Λιναράς; Πολύ απλά ένας από τους καλύτερους και πιο ακούραστους υπηρέτες αυτού που εξακολουθούμε να αποκαλούμε «κριτική κινηματογράφου», σε εποχές μάλιστα όπου η αξία του όρου κινδυνεύει να μην χάσει εντελώς την παλιά αίγλη της.
Αθεράπευτος κινηματογραφόφιλος πάνω απ' όλα, με μόνιμο ορμητήριό του την πόλη της Θεσσαλονίκης και θητεία στα θρυλικά έντυπα του «Σύγχρονου Κινηματογράφου» και της «Οθόνης», σε λογοτεχνικά περιοδικά και αργότερα στις πάντα προσεγμένες εκδόσεις του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ο Θωμάς Λιναράς αποτελούσε ανέκαθεν μια από τις πιο προικισμένες (και, για μένα, τρυφερές και ανεπιτήδευτες) πένες του «χώρου».
Παρακολουθώντας τακτικά τις συγγραφικές του προσπάθειες, προσωπικά θεωρώ ευτύχημα όταν κάποια στιγμή που τον γνώρισα από κοντά (σε κάποιο Φεστιβάλ Βενετίας του πρόσφατου παρελθόντος) συνάντησα στο πρόσωπό του όχι μόνο έναν ζωηρό και ευφυή συνομιλητή-ιδανική παρέα για πολύωρες κουβέντες πάνω στο σινεμά, τη μουσική, τη λογοτεχνία, αλλά και έναν εξαιρετικό άνθρωπο.
Στο χαριτωμένα τιτλοφορούμενο βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε, ο Θωμάς Λιναράς συγκεντρώνει παλαιότερα και καινούργια κείμενά του, πραγματοποιώντας μια άκρως προσωπική διαδρομή σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και σε αγαπημένες του ταινίες, φιλμικά είδη, σκηνοθέτες και κινηματογραφίες, χωρίς να αγνοεί, παρ' όλα αυτά, στιγμή να εμπλέκει πρωτίστως τον αναγνώστη στις σκέψεις και τις κρίσεις του.
Καθένα από τα κείμενα του (τα οποία, η αλήθεια είναι, απορρόφησα μέσα σε λίγες μόνο μέρες) είναι γραμμένο με αυτή την ατόφια και ανόθευτη αγάπη που ο Λιναράς ανέκαθεν συντηρούσε για το σινεμά, για δημιουργούς που τον γαλούχησαν και τον έσπρωξαν να γίνει ωριμότερος θεατής, για φιλμ που κουβαλά σταθερά μαζί του, όπως κάποιες γοητευτικές εμμονές που δεν θέλεις και δεν πρέπει ποτέ να αποχωριστείς.
Πέραν αυτού, τα «Κινηματογραφικά Δεινά» πετυχαίνουν μεμιάς δυο στόχους: από τη μία σε σπρώχνουν να επισκεφτείς κι εσύ ξανά τις ταινίες στις οποίες ανατρέχουν, προκειμένου να τις δεις πάλι κάτω από το πρίσμα μιας νέας, δελεαστικής αποκρυπτογράφησης, και από την άλλη σε τοποθετούν μάρτυρα ενός ζουμερού διαλόγου ανάμεσα στον συγγραφέα και στα αντικείμενά του.
Και στις δυο περιπτώσεις πιστεύω ότι κερδισμένος βγαίνει όποιος αποκτήσει το βιβλίο, μια γενναιόδωρη ερωτική εξομολόγηση 468 αξιόλογων σελίδων σε μερικά από τα δεδηλωμένα κινηματογραφικά πάθη όχι μόνο του Θωμά Λιναρά αλλά και πολλών από εμάς.
Δε μπορώ να μη σημειώσω, τέλος, τη συγκινητική επιλογή του Θωμά να αφιερώσει την έκδοση αυτή «στη μνήμη των φίλων μου Γιώργου Τζιώτζιου, Περικλή και Γιάννη Δεληολάνη», τριών ανθρώπων χωρίς τους οποίους ο κόσμος της κριτικής κινηματογράφου και ο κόσμος του (δικού μας) περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ θα ήταν σαφώς φτωχότερος, αν όχι αδιανόητος.
Το βιβλίο «Κινηματογραφικά Δεινά» του Θωμά Λιναρά κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Εντευκτηρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου