23.6.12

ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ, ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ «ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟΥ»


Ανέκδοτες επιστολές του Καζαντζάκη, σύγχρονη ελληνική και ξένη ποίηση και πεζογραφία, μικρό αφιέρωμα στον Δημήτρη Δασκαλόπουλο, ζωγραφική και φωτογραφικό ένθετο στο νέο, πλούσιο τεύχος του περιοδικού «Εντευκτήριο»


Ο Νίκος Καζαντζάκης

«Η ακορεστη τραγική, όχι περιέργεια, μα επαφή με τη ζωή και με τα μεγάλα προβλήματα του καιρού μας είναι το κέντρο του εσωτερικού μου στρόβιλου. Κ’ επειδή είμαι “ελέφτερος άνθρωπος” μπορώ και διακρίνω πως κ’ οι πιο παράταιρες σήμερα προσπάθειες, από τον μπολσεβικισμό ίσαμε το φασισμό, συνεργάζουνται χωρίς να το ξέρουν και να το θέλουν. Γι’ αφτό ό,τι κι αν γράψω δεν μπορεί ν’ αρέσει σε καμιά παράταξη. Παρακαλώ και τους φασίστες και τους μπολσεβίκους να με διαγράψουν από τα τεφτέρια τους. Είναι ολότελα αντίθετο στη φύση μου ν’ ανήκω σε συμορία ή σε κοπάδι. Ή σε hommes d’ action» γράφει από την Αίγινα, στις 18.6.1933, ο Νίκος Καζαντζάκης προς τον νεαρό φίλο του, νομικό και λόγιο Νικόλαο Πάτρα (γενν. Καβάλα, 1905), σε μία από τις πέντε επιστολές του της περιόδου 1931-1933 που δημοσιεύονται για πρώτη φορά στο νέο τεύχος του «Εντευκτηρίου», παρουσιασμένες από τον Χρήστο Καββαδά.

Επιστολικό δελτάριο του Καζαντζάκη προς τον Νικόλαο Πάτρα

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ - ΔΟΚΙΜΙΑ – ΑΡΘΡΑ Στο ίδιο τεύχος: Πεζά των Δημήτρη Νόλλα, Θανάση Θ. Νιάρχου (αποσπάσματα από ανέκδοτο ημερολόγιο), Πάμπλο Γκουτιέρεθ (μετάφραση Γιάννη Θεοδοσίου), Χρήστου Μπήτσικα (δύο θεατρικοί μονόλογοι)· ποίηση των Γιώργου Βέλτσου, Μιχάλη Γκανά (και άρθρα της Πάολα Μαρία Μινούτσι και Κούλας Αδαλόγλου για το έργο του), Γιάννη Κοντού, Νατάσας Χατζιδάκι, Νάκη Σκορδίλη, Μεχμέτ Αλή Οτσομπανλάρ (γενν. Εσκισεχίρ, Τουρκία, 1984, μετάφραση Θωμά Κοροβίνη), Θοδωρή Ρακόπουλου, Ρέζα Σιρμάζ (γενν. Τεχεράνη, Ιράν, 1974, μετάφραση Σαντάγκ Χαντζάνι)· ακόμη, δύο άρθρα, της Κατερίνας Κωστίου και του Άρη Στυλιανού, για τον Δ. Ν. Μαρωνίτη.

Επίσης, μικρό αφιέρωμα στον ποιητή, κριτικό και βιβλιογράφο Δημήτρη Δασκαλόπουλο. Γράφουν οι Χ. Λ. Καράογλου, Νάσος Βαγενάς, Γιώργος Γεωργούσης και Νικήτας Παρίσης, ενώ ο τιμώμενος προδημοσιεύει σελίδες από ανέκδοτο αυτοβιογραφικό χρονικό, με αναφορές στις σχέσεις του με τον Στρατή Τσίρκα, τον Γ. Π. Σαββίδη και τον Ζήσιμο Λορεντζάτο, τον Τίμο Μαλάνο, τον Δ. Ν. Μαρωνίτη και τον Οδυσσέα Ελύτη.

Ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος (αριστερά)
με τον ζωγράφο και συγγραφέα Κώστα Λαχά (κέντρο)
και τον (συνάδελφό του στην Εθνική Τράπεζα) Γιώργο Κορδομενίδη, 
Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, δεκαετία του ’80

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ  Πολυσέλιδη είναι και στο τεύχος αυτό η ενότητα των βιβλιοκρισιών και παρουσιάσεων. Γράφουν: Βαγγέλης Χατζηβασιλείου (για τον Χρήστο Αστερίου), Τιτίκα Δημητρούλια (για τον Γιάννη Ευσταθιάδη), Μαρία Στασινοπούλου (για τον Γιώργο Μητά), Λίνα Πανταλέων (για τη Βασιλική Πέτσα), Αλεξάνδρα Δεληγιώργη (για τον Γιάννη Μπασκόζο), Θωμάς Κοροβίνης (για τον Θοδωρή Γκόνη), Τζένη Μαστοράκη (για τον Ζαφείρη Νικήτα), Χάρης Ψαρράς (για τον Χάρη Βλαβιανό), Πέτρος Μαρτινίδης (για τον Λεωνίδα Κακάρογλου), Βάνα Χαραλαμπίδου (για τον Αλέξανδρο Μασσαβέτα), Ιωάννα Ναούμ (για τον Στάνισλαβ Μαριάνοβιτς). Στη στήλη «1x3x163 (λέξεις)», ο Βασίλης Αμανατίδης σχολιάζει τρία βιβλία ποίησης (κυρίως) με ισάριθμα σημειώματα 163 λέξεων το καθένα, ενώ στη στήλη «Βιβλία στο κομοδίνο», ο διευθυντής του περιοδικού ρίχνει λοξές ματιές σε 85 νέα βιβλία, καθώς και στα πρόσφατα τεύχη 7 περιοδικών.

ΚΑΠΝΙΣΤΗΡΙΟ   Η Ζωή Βερβεροπούλου κρίνει πρόσφατες θεατρικές παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, ο Άρις Γεωργίου δημοσιεύει έναν επινοημένο διάλογο μεταξύ δύο φιλότεχνων σε γκαλερί ενώπιον μιας καλλιτεχνικής φωτογραφίας, και ο Άκης Παπαντώνης γράφει από την Οξφόρδη για την αρχιτεκτονική του έργου του Ζωρζ Περέκ (1936-1982).

Ο Ζωρζ Περέκ


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΝΘΕΤΟ  Στην Camera Obscura, το ένθετο του «Εντευκτηρίου» για τη δημιουργική φωτογραφία, παρουσιάζεται το πορτφόλιο της Τζίνας [Τρισεύγενης] Άρχοντα «Λίγο πιο κοντά».


Ο Στέργιος Καράβατος παρατηρεί: «Εικόνες σαν αυθόρμητα στιχάκια, είτε πρόκειται για την οικογένειά της, είτε για σκηνές στον δρόμο, σε μια περιπλάνηση που ποτέ δεν έχει ως μόνο σκοπό τη φωτογραφία. Στις φωτογραφίες της δεν φοβάται το κουνημένο ή το άκομψο, αλλά ούτε και τα επιδιώκει. Την τραβά το χρώμα και το φωτογραφίζει για να δει πώς φαίνονται αντικείμενα και άνθρωποι μέσα του. Το προσωπικό της άλμπουμ ―και η έκθεσή του― της δίνει την ευκαιρία να πλησιάσει λίγο περισσότερο. Γιατί αν η απόσταση που “κρατάει” η φωτογραφία στη σχέση της με τον κόσμο είναι πάντα τοπική και χρονική, η εγγύτητα που “φέρνει” μπορεί να είναι μόνο νοητική, σχεδόν συναισθητική. Τόσο για τη φωτογράφο όσο και για τον θεατή.»

Δεν υπάρχουν σχόλια: