Πέπη Ραγκούση: Με το πάτημα ενός κουμπιού

πηγή: www.tanea.gr

Ως άνθρωπος και ως τηλεθεάτρια έχω την τάση να κολλάω. Σε προγράμματα, κανάλια, τηλεοπτικές ζώνες. Ετσι εδώ και περίπου έναν μήνα έχω αναπτύξει χαρακτηριστικά εξάρτησης από τις πολιτικές εκπομπές. Βλέπω δε τα πάντα. Από τα αρχηγικά debate μέχρι τις διακαναλικές συνεντεύξεις του ΕΛ.ΛΑΣ.Η Αλήθεια και της σύμπραξης ΚΚΕ (μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ. Στη Διακαναλική του Λεβέντη ανοίγω μπουκάλι.

Χθες το βράδυ όμως έπαθα overdose με σωματοποιημένα, σχεδόν, συμπτώματα. Και το πρωί αποφάσισα να πάρω στα χέρια μου τη μοίρα μου ως τηλεθεάτρια. Για να την αλλάξω. Αδραξα λοιπόν το τηλεκοντρόλ και με το πάτημα ενός κουμπιού αναζήτησα την τύχη μου στις ψυχαγωγικές εκπομπές. Και μέσα σε, συνολικά, 20 λεπτά τηλεοπτικού χρόνου έζησα έναν πανωλεθρίαμβο.

Στο παράλληλο τηλεοπτικό σύμπαν των εκπομπών Happy Day του Alpha και Namaste με τη Ναταλία Γερμανού στο Ε (φωτογραφία), συνειδητοποίησα ότι, σε πείσμα των πολιτικών εξελίξεων, υπάρχει μία άλλη Ελλάδα όπου η ελαφρά ταξιαρχία επελαύνει για να κατακτήσει μία λουστραρισμένη ουτοπία που ενώ θέλει να φαντάζει ανέμελη, καταντά θλιβερή. Οπως συνήθως συμβαίνει όταν το τίποτα ανάγεται σε κάτι.

Ετσι λοιπόν έμαθα ότι η μοσχοπουλημένη συγγραφέας Χρυσηίδα Δημουλίδου - που έχει εισάγει ένα νέο είδος λογοτεχνίας, το συνεργατικό μυθιστόρημα, αφού ρωτάει τους αναγνώστες της στις πόσες σελίδες θα το τερματίσει - είναι πολύ θυμωμένη. Με μία σατιρική ιστοσελίδα συγκεκριμένα γιατί λέει ότι αμφισβητεί  την προσφορά της στις Τέχνες και τα Γράμματα. Και για να τιμωρήσει την παγκόσμια διανόηση, όχι μόνο θα κατεβάσει το προφίλ της στο facebook αλλά δεν θα ξαναγράψει λέξη. Ο,τι καβατζάραμε δηλαδή, αν καβατζάραμε, τον κίνδυνο του Grexit, απειλούμεθα και με Δημουλexit. Να δείτε που δάχτυλος Σόιμπλε θα είναι κι αυτό.

Εκτός αυτού, παρακολούθησα και μια πολύ ταρατατζούμ εισαγωγή για την επιστροφή στην Ελλάδα ενός κατιτί που μου φαινόταν ότι θα ήταν ίσα με κάτι λιγότερο από τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Το κατιτί ήταν μια ξανθιά θεατρολόγος, Μαριλένα Παναγιωτοπούλου ονόματι, που δεν κατάλαβα ακριβώς από πού επέστρεψε αλλά έμαθα ότι στην επιστροφή πέρασε από το Λονδίνο για να κλείσει κάποια θεατρικά έργα που δεν διευκρίνισε όμως πού θα τα ανοίξει.

Το τρίτο είναι το καλύτερο. Λέγεται Αλέρτας και είναι ζαχαροπλάστης. Αλλά και μετασπαλιάρα τον λες. Διότι δεν είναι μόνο που το πιο πιο πιο πολύ που δεν έχει κάνει σεξ είναι μία εβδομάδα αλλά δεν έχει κάνει και τατουάζ στο επίμαχό του διότι, κατά δήλωσή του, «δεν βάζεις αυτοκόλλητο σε μια Φεράρι». Αμ' πως!

Για μια συγγραφέα γυναικείας λογοτεχνίας, μια θεατρολόγο, έναν ζαχαροπλάστη και μια Φεράρι λοιπόν σήμερα το βράδυ θα δω δύο φορές απανωτά τη διακαναλική του ΕΛ.ΛΑΣ.Η Αλήθεια. Γιατί πολύ παλιά, δηλαδή πριν από τρεις μήνες, γκρίνιαζα και για τη Μενεγάκη τρομάρα μου.

Πατάω σε σπασμένα γυαλιά

της Πέπης Ραγκούση

πηγή: www.tanea.gr

Κάθε καλοκαίρι έχει το "λάθος" του. Ενα κάτι δηλαδή που δεν ταιριάζει με το γαλάζιο τοπίο. Το φετινό μάς ξεγέλασε και κατακοκκίνισε, σαν διαγώνισμα σκράπα μαθητή, από τα πολλά "λάθη". Το πιο πρόσφατο είναι το χαστούκι που έδωσε προς επίδειξη της στιγμιαίας εξουσίας του ο μαινόμενος αστυνομικός από την Κω σε έναν από τους εξαντλημένους μετανάστες, τους οποίους απειλούσε κραδαίνοντας ένα μαχαίρι. Δεν με ενδιαφέρει όμως ο αστυνομικός. Ούτε τα χιλιάδες μέλη της σελίδας που δημιουργήθηκε προς υποστήριξή του στο facebook. Ούτε ο συμψηφισμός με τον βιασμό, πριν από τρία χρόνια στην Πάρο, της Μυρτώς από νεαρό Πακιστανό. Δεν με νοιάζουν οι συγγνώμες του και η δικαιολογία ότι το μαχαίρι το βρήκε εκεί ― λες και έχει σημασία το πού βρήκες ένα μαχαίρι και όχι το πώς το χρησιμοποιείς. Γελάω με το άτομο που μου μήνυσε ότι αφού τους υποστηρίζω να ετοιμάζομαι για μπούρκα και κλειτοριδεκτομή. Και προσπερνώ το ότι αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, το πιο δυνατό χαστούκι στην εθνική μας αξιοπρέπεια.

Τον πιτσιρικά που το έφαγε δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου. Αντε να ήταν λίγο πιο μεγάλος από έφηβος. Στο βίντεο η πλάτη του φαινόταν μόνο. Με ένα άσπρο, καθαρό μπλουζάκι. Και όπως μου επισήμανε ο εκδότης του Εντευκτηρίου Γιώργος Κορδομενίδης, φορούσε γυαλιά. Τα πήρε σβάρνα το χαστούκι. Επεσαν χάμω και, αν δεν έσπασαν με τη μία, τα πάτησαν οι τρομοκρατημένοι μετανάστες καθώς υποχωρούσαν. Το παιδί αυτό δεν γνώρισε μόνο τον απόλυτο εξευτελισμό ενός χαστουκιού. «Ξέρεις τι είναι να σε χαστουκίζει χωρίς λόγο κάποιος που δεν είναι γονιός σου και, πολύ χειρότερα, να σε κλωτσάει;» μας έλεγε άλλος νεαρός μετανάστης. Μαζί με τα γυαλιά του έχασε τον κόσμο του, θόλωσε η ματιά του που, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι η μεγαλύτερη περιουσία του.

Ο Αχμάντ από τη Συρία δεν άντεξε να αφήσει πίσω τον σκύλο του Τέντι,

κι έτσι τον πήρε μαζί του

Ο πιτσιρικάς με τα σπασμένα γυαλιά, ο άλλος που στον ξεριζωμό πήρε μαζί και τον σκύλο του, το κοριτσάκι που κοιμάται στο χαρτόκουτο, είναι στιγμιότυπα που πρέπει να μας θυμίζουν πως όταν η Ιστορία μάς κτυπάει την πόρτα δεν έχει νόημα να την κρατάμε κλειστή για να προστατέψουμε το σπίτι μας. Γιατί, αν δεν μπει από την πόρτα, θα μπει από το παράθυρο. Και η Ιστορία, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι σαν το νερό. Οσο πιο μικρή η δίοδος τόσο πιο ορμητική, ενίοτε και καταστροφική, η διέλευση.

Η Πέπη Ραγκούση 
είναι δημοσιογράφος 
της εφημερίδας Τα Νέα.










[Η εικονογράφηση προστέθηκε από το Εντευκτήριο]